It may be that a better way
to conquer time and world
is to pass and not to leave a trace—
to pass, and not to leave a shadow

on the walls...To be, but by denial:
to break both mirror and reflection.
To ride the Caucasus like Lermontov
and not to wake the rocks.

It may be that the better art
is with the hand of Bach
to leave the organ undisturbed—
to vanish, not to leave a cinder

for the urn...To be, but by deceit:
to strike yourself from latitudes.
To slip through time as through the sea
and not to break the waves.

Marina Tsvetaeva

Translated by Paul Schmidt

Ewigkeit
Jorge Luis Borges


Torne en mi boca el verso castellano
a decir lo que siempre está diciendo
desde el latin de Séneca: el horrendo
dictamen de que todo es del gusano.
Torne a cantar la pálida ceniza,
los fastos de la muerta y la victoria
de esa reina retórica que pisa
los estandartes de la vanagloria.

No así. Lo que mi barro ha bendecido
no lo voy a negar como un cobarde.
Sé que una cosa no hay. Es el olvido;
sé que en la eternidad perdura y arde
lo mucho y lo precioso que he perdido:
esa fragua, esa luna y esa tarde.

_____________________________________

Ewigkeit
Jorge Luis Borges


Turn on my tongue, O Spanish verse; confirm
Once more what Spanish verse has always said
Since Seneca's black Latin: speak your dread
Sentence that all is fodder for the worm.
Come, celebrate once more pale ash, pale dust,
The pomps of death and the triumphant crown
Of that bombastic queen who tramples down
The petty banners of pride and lust.

Enough of that. What things have blessed my clay
Let me not cravenly deny. The one 
Word of no meaning is Oblivion.
And havened in eternity, I know
My many precious losses burn and stay:
That forge, that night, that risen moon aglow.

Translated by Richard Wilbur

zo meen ik dat ook jij bent
Jan Hanlo


zoals de koelte 's nachts langs lelies
en langs rozen
als wit koraal en parels diep in zee
zoals wat schoon is rustig schuilt
maar straalt wanneer ik schouwen wil
zo meen ik dat ook jij bent

als melk
als leem
en 't bleke rood van vaal gesteent
of porselein
zoals wat ver is en gering
en lang vergeten voor het oud is

zoals een waskaars en een koekoek
en een oud boek en een glimlach
en wat onverwacht en zacht is en het eerste
en wat schuchter en verlangend en vrijgevig 
gaaf maar broos is
zo meen ik dat ook jij bent