From: Domus
Christine D'haen

Besloten, toebedekt, gebogen boven binnen,

gewield, gewiekt, met vinnen en één voet in 't zwemvlies,

doorwateraderd, sidderend onder stroom en stoomend

uit dakneusgaten, paarbaar bij de deur, beveld,

verdampt het huis, zijn darmen ruchtbaar, blaas en aars

buiten, vlak vóór de keuken, waar de kookpot rookt.

Waar ik, Jonas in walvischbuik, midden den walm

roer in 't mortier, kruiden en knoflook meng, besmeer

met buskruit buffelvleesch voor knapen; het dood gedierte

wordt daar, getroost voor slachtingssmart, geroosterd eerst,

herkauwd tot menschenlijf; de voorraadkruik met oliën,

wijnen, olijven, graan, bewaar ik daar voor later.

Ceist na Teangan
Nuala Ní Dhomhnaill

Cuirim mo dhóchas ar snámh

i mbáidín teangan

faoi mar a leagfá naíonán

i gcliabhán

a bheadh fite fuaite

de dhuilleoga feileastraim

is bitiúman agus pic

bheith cuimilte lena thóin

ansan é a leagadh síos

i measc na ngiolcach

is coigeal na mban sí

le taobh na habhann,

féachaint n’fheadaraís

cá dtabharfaidh an sruth é,

féachaint, dála Mhaoise,
an bhfóirfidh iníon Fhorainn?

______________________________

The Language Issue

Nuala Ní Dhomhnaill

I place my hope on the water

in this little boat

of the language, the way a body might put

an infant

in a basket of intertwined

iris leaves,

its underside proofed

with bitumen and pitch,

then set the whole thing down amidst

the sedge

and bulrushes by the edge

of a river

only to have it borne hither and thither,

not knowing where it might end up;

in the lap, perhaps,

of some Pharaoh’s daughter.

Translated by Paul Muldoon

Selige Sehnsucht
Johann Wolfgang von Goethe


Sagt es niemand, nur den Weisen,
Weil die Menge gleich verhöhnet,
Das Lebend'ge will ich preisen,
Das nach Flammentod sich sehnet.

In der Liebesnächte Kühlung,
Die dich zeugte, wo du zeugtest,
Überfällt dich fremde Fühlung,
Wenn die stille Kerze leuchtet.

Nicht mehr bleibest du umfangen
In der Finsternis Beschattung,
Und dich reißet neu Verlangen
Auf zu höherer Begattung.

Keine Ferne macht dich schwierig,
Kommst geflogen und gebannt,
Und zuletzt, des Lichts begierig,
Bist du Schmetterling verbrannt.

Und so lang du das nicht hast
Dieses: Stirb und werde!
Bist du nur ein trüber Gast
Auf der dunklen Erde.

______________________________

Blessed Longing
Johann Wolfgang von Goethe


Tell no one else, only the wise
For the crowd will sneer at one
I wish to praise what is fully alive,
What longs to flame toward death.

When the calm enfolds the love-nights
That created you, where you have created
A feeling from the Unknown steals over you
While the tranquil candle burns.

You remain no longer caught
In the penumbral gloom
You are stirred and new, you desire
To soar to higher creativity.

No distance makes you ambivalent.
You come on wings, enchanted
In such hunger for light, you
Become the butterfly burnt to nothing.

So long as you have not lived this:
To die is to become new,
You remain a gloomy guest
On the dark earth.

Translated by John O’Donohue

Niet ongelijk
Jan Hanlo


Niet ongelijk is de lijn van je ogen
aan de lijn van meeuwen of vooral die van visdiefjes
Toeval? Een romantisch bewijs voor één Schepper?
Ik weet niet Wel weet ik dat je ogen allang weer
ver weg zijn gevlogen Zonder spoor of contact
zomin als kiekendieven of de langzaam maar zekere tochten
van spitsgevleugelde valken iets te maken hebben
met de treinen die ze passeren